Boże Miłosierdzie - Nowym Stworzeniem

Wielkie jest dzieło stworzenia, ale jeszcze większe dzieło odkupienia!

********

W roku 2000 Papież Jan Paweł II wyznaczył drugą Niedzielę Wielkanocną jako szczególny dzień dla uczczenia Bożego Miłosierdzia. Bóg jest miłosierny. Co to znaczy? Odpowiedź jest zawarta w Ewangelii, którą Kościół daje nam do wysłuchania w tym dniu: Bóg jest miłosierny, bo daje grzesznikowi nową szansę. Po swoim zmartwychwstaniu, Jezus przyszedł do uczniów i rzekł do nich: „’Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam’. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ‘Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane’”. (J 20, 21-23 BT).

W Piśmie Świętym są tylko dwa miejsca, gdzie Bóg tchnął na ludzi. Pierwsze to opis stworzenia. W Księdze Rodzaju czytamy: „Wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą” (Rdz 2, 7 BT). Boskie tchnienie sprawiło, że bryła ziemi ożyła – stała się człowiekiem. Drugie miejsce, gdzie Bóg tchnie na człowieka, to właśnie fragment Ewangelii według św. Jana, który słuchamy w drugą niedzielę wielkanocną. W ten sposób Ewangelista chce nam powiedzieć, że przebaczenie grzechów jest nowym stworzeniem. Zarazem, odpuszczenie grzechów nie jest niczym innym niż objawieniem się Bożego miłosierdzia. Bóg stworzył nas z miłości. A kiedy odpuszcza nam grzechy – stwarza nas na nowo.

To nowe stworzenie dokonuje się na dwa sposoby: chrzest i spowiedź. Sakrament chrztu jest sakramentem odrodzenia. Sakrament pojednania (inna nazwa tej spowiedzi) jest odnowieniem chrztu. Na chrzcie dziecko (lub dorosły) otrzymuje białą szatę. Ta szata to znak czystości duszy po chrzcie - symbol łaski chrztu św. Ochrzczony staje się Bożym dzieckiem. Dawna nazwa tego dnia - „Niedziela Biała” ma odniesienie do koloru szaty noszonej przez katechumenów. Katechumeni ochrzczeni podczas Wigilii Paschalnej wkładali białe szaty i nosili je przez cały tydzień. W drugą niedzielę Wielkanocy zdejmowali je.

Także i my w czasie chrztu staliśmy się dziećmi Bożymi, a i jako znak otrzymanej łaski chrztu św. otrzymaliśmy białą szatę - znak czystości i piękna duszy ochrzczonego. Popełniane przez nas grzechy, mówiąc obrazowo, brudzą i rozrywają szatą chrzcielną. Nie możemy odnowić jej przez kolejny chrzest. Jak wiemy, chrzest jest sakramentem, który można przyjąć tylko raz. Jezus jednak wiedział, że my - ludzie jesteśmy słabi. Dlatego ustanowił sakrament pojednania. „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone”. W sakramencie pojednania nasze suknie chrzcielne zostają odnowione, nie tylko „pocerowane i umyte”, ale odnowione w sposób radykalny. W sakramencie pojednania otrzymujemy odnowioną szatę chrztu, a raczej dokładnie tą samą – pierwszą szatę. Skąd o tym wiemy? Przesłankę do takiego rozumienia możemy znaleźć w Ewangelii według św. Łukasza. W przypowieści o miłosiernym ojcu (lub o marnotrawnym synu – Łk 15), słyszymy słowa ojca wypowiedziane do syna, który najpierw odszedł, ale teraz wraca. "Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go" (Luk 15, 22 BT). Biblia Tysiąclecia tłumaczy: "najlepszą szatę" - ale w greckim oryginale jest napisane dosłownie: "pierwszą szatę." To jest ta szata, którą miał on jak syn od początku. Stracił ją wraz z wszystkim, co od ojca otrzymał, ale teraz wraca do niego. Podobnie dzieje się z nami, gdy po oddaleniu się przez grzech od niebieskiego Ojca, wracamy do Niego przez żal i pokutę. W sakramencie pojednania otrzymujemy od Miłosiernego Ojca pierwszą szatę – tą samą, którą otrzymaliśmy na chrzcie św. Przez miłosierdzie Boże jesteśmy stwarzani na nowo.

Jezu, ufam Tobie!