Czyściec. Gdzie to jest w Piśmie św.?

No właśnie, poszukajmy. Dzisiaj Kościół w czasie Mszy św. daje nam do wysłuchania poniższy fragment Ewangelii według św. Łukasza:

„Jezus mówił do tłumów: Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: Deszcze idzie. I tak bywa. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: Będzie upał. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? Gdy idziesz do urzędu ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie pociągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, póki nie oddasz ostatniego pieniążka”. (Łk 12,54-59)

Mowa tu o podążaniu drogą („gdy jesteś w drodze”), o sądzie, więzieniu. Sędzią jest sam Pan Jezus, a stanie się bezpośrednio po śmierci (chodzi o sąd szczegółowy, o którym mowa w KKK 1021, 1022, 1051, w odróżnieniu od sądu ostatecznego, który będzie miał miejsce w dniu ostatecznym[1]). Jak długo żyjemy na tym świecie – jesteśmy „w drodze do sądu”. Czym jest „więzienie”? W przypowieści jest mowa:

a) o jego początku (jeśli sędzia jest tym, który wtrąca do więzienia, to znaczy, że stanie się to po przewodzie sądowym, który nastąpi zaraz  po śmierci), 

b) o jego czasowym trwaniu („nie wyjdziesz stamtąd, dopóki…”) i 

c) o spłacaniu długów (zwracaniu długu czy spłacaniu winy). 

Skoro tak, to „więzienie” jest tym, co w katolickiej nauce zostało nazwane „czyśćcem”. To miejsce czy stan, gdzie po śmierci trafiają umierający w łasce uświęcającej, ale którzy w czasie ziemskiego życia („w drodze”) nie „pogodzili się” w pełni z wszystkimi[2].  

---

[1] http://www.teologia.pl/m_k/kkk1s06.htm

[2] http://www.teologia.pl/m_k/kkk1c06.htm