Wpis niniejszy jest odpowiedzią na tekst SebastianaM: „Zbawienie a Duch Święty. Przesłanie rozmowy Jezusa z Nikodemem.” (http://www.fronda.pl/blogi/euangelion/zbawienie-a-duch-swiety-przeslanie-rozmowy-jezusa-z-nikodemem-213yqqi4,34506.html )
Autor przytacza rozmowę Pana Jezusa z Nikodemem zapisaną w J 3:
„Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim». W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego». (1-3)
Słowa Jezusa są celowo dwuznaczne. Grecki tekst zawiera tu słowo ἄνωθεν (czyt.: anoten), które można przetłumaczyć w podwójny sposób: „ponownie, powtórnie” lub „z góry”. Jak stwierdza Jo-Ann Brant (http://www.goshen.edu/joannab/ ), protestantka, autorka komentarza do Ewangelii według św. Jana, „nowe narodzenie w judaizmie rabinicznym było synonimem nawrócenia na judaizm”.[1]
Ponieważ Nikodem nie sądził, że takowe jest mu potrzebne, zadaje pytanie mające wyrazić absurdalność słów Jezusa:
Nikodem powiedział do Niego: «Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?» (w. 4)
I wtedy Jezus prostuje rozumienie Nikodema mówiąc, że chodzi nie tyle o „ponowne narodzenie”, ile o „narodzenie z góry”:
Jezus odpowiedział: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego".
Narodzenie „z góry” jest narodzeniem z Boga. Chodzi tu o chrzest, przez który ochrzczony staje się dzieckiem Bożym. Chrzest jest narodzeniem z wody i Ducha Świętego. Tak był rozumiany chrzest przez Ojców Kościoła. Na tej stronie można przeczytać zestawienie pism Ojców Kościoła, w których utożsamiają oni „narodzenie z wody i Ducha Świętego” z chrztem: http://www.calledtocommunion.com/2010/06/the-church-fathers-on-baptismal-regeneration/
I takie było zgodne pojmowanie chrztu aż do Marcina Lutra włącznie. W Dużym Katechizmie z 1529 r. pisze:
„223. Zwyczajna woda nie może mieć takiego działania, ale Słowo Boże ma, i imię Boga, które jest obecne … przez Słowo, chrzest otrzymuje moc stania się obmyciem odrodzenia, jak św. Paweł nazywa go w Tt 3, 5.”
Wróćmy do tekst Ewangelii według św. Jana. Wyjaśnienie podane przez Pana w kolejnych wersetach sprawia, że Nikodem też już właściwie zrozumiał Jego słowa zapisane w wersecie 7 o konieczności narodzenia „anoten”, i pyta: „Jakżeż to się może stać?” (J 3, 9 BT).
Odpowiedź Pana zapisana jest w wersetach 10-12:
“Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich?” (J 3:10-12 BTP).
O jakich to “sprawach ziemskich” i „sprawach niebieskich” mówi Pan? W dalszym ciągu mowa jest o „odrodzeniu” lub „nowych narodzinach”. Jedno z nich ma miejsce na ziemi; tym odrodzeniem jest chrzest. Drugie jest odrodzeniem przy zmartwychwstaniu. Pierwsze jest zadatkiem drugiego. Pierwsze jest utracalne – jest noszeniem skarbu w naczyniach glinianych; to drugie jest nieutracalne na wieki. Jednak przy tych różnicach: i jedno i drugie nazwane jest w Biblii tym samym słowem: παλιγγενεσία - (czyt.: palingenesia) – „ponowne narodzenie”, „odrodzenie”.
Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające (παλιγγενεσίας) i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego. (Tt 3, 4-7 BT).
Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu (ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ), gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. (Mt 19, 28 BT).
[1]
“Rebirth is a metaphor used in rabbinic Judaism to signify conversion
(for a detailed discussion, see Keener 2003, 542–43) and may have had
currency in Second Temple Judaism, particularly among Pharisees who
seem, according to the Gospel of Matthew, to be engaged in proselytism
(Matt. 23:15; 28:16–20). (John. Paideia Commentaries on the New Testament (p. 75). Grand Rapids, MI: Baker Academic.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz