Jezus - BOGIEM YHWH

Biblia nie zawiera definicji Boga. Biblia mówi o Bogu, że jest Bogiem, w sposób opisowy. I tak: Bóg jest Tym, który stwarza, ożywia, ma władzę nad żywiołami, istniał wcześniej niż góry, jest początkiem i końcem... itd. Poniżej przytaczam zestawienie cytatów ze Starego Testamentu mówiące o Bogu czczonego jako YHWH (יהוה) i z Nowego – o Jezusie. Z tego zestawienia wynika, że sam Jezus uważał się za Boga, bo stosował do siebie cytaty, który w ST jednoznacznie odnosiły się do Boga i nikogo innego; podobnie też autorzy Nowego Testamentu widzieli w Jezusie Boga.

***

Odwieczny:
„Zanim góry narodziły się w bólach, nim ziemia i świat powstały, od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem” (Ps 90, 2 BT).
Hebrajski: „Zanim góry narodziły się (…), Ty [jesteś] Bogiem”.
Grecki LXX: „Zanim góry narodziły się (…), TY JESTEŚ”.

„Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM»” (J 8, 58 BT).

Jezus „naszym Bogiem”:
„Głos się rozlega: «Drogę dla Pana (יְהוָ֑ה- YHWH) przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu!” (Iz 40, 3 BT).

„Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Dla Niego prostujcie ścieżki!” (Mt 3, 3 BT).

Bóg i Jezus Oblubieńcem (Izraela i Kościoła):
„Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię - Pan Zastępów; Odkupicielem twoim - Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał cię Pan. I jakby do porzuconej żony młodości mówi twój Bóg: Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę” (Iz 54, 5-7 BT; por. Jr 2, 2; 2, 33; Jr 3).

„I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, co trzymają siedem czasz pełnych siedmiu plag ostatecznych, i tak się do mnie odezwał: «Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka»” (Ap 21, 9 BT; por. J 3, 2).

Święty:
„Pan Zastępów - Jego za Świętego miejcie; On jest Tym, którego się lękać macie i który was winien bojaźnią przejmować” (Iz 8, 13 BT).

„Pana zaś Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest” (1 P 3, 15 BT).

Ożywia:
„Patrzcie teraz, że Ja jestem, Ja jeden, i nie ma ze Mną żadnego boga. Ja zabijam i Ja sam ożywiam, Ja ranię i Ja sam uzdrawiam, że nikt z mojej ręki nie uwalnia” (Pwt 32, 39 BT).

„Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce” (J 5, 21 BT).

Ma władzę nad żywiołami – chodzi po wodzie:
„On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach” (Hi 9, 8 BT).

„Oni zaś, gdy Go ujrzeli kroczącego po jeziorze, myśleli, że to zjawa, i zaczęli krzyczeć”(Mk 6, 49 BT).

Pierwszy i Ostatni:
„Tak mówi Pan, Król Izraela i Odkupiciel jego, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja ostatni; i nie ma poza Mną boga” (Iz 44, 6 BT; por. 48, 12).

„Aniołowi Kościoła w Smyrnie napisz: To mówi Pierwszy i Ostatni, który był martwy, a ożył” (Ap 2, 8 BT; por. Ap 22, 12-13).

Alfa i Omega:
„Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący” (Ap 1, 8 BT).

„Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec” (Ap 22, 12-13 BT; por. Ap 21:6).

Miłość do Boga i miłość do Jezusa:
„Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił” (Pwt 6, 4-5 BT).

„Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien” (Mt 10, 37 BT).
„Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem” (Łk 14, 26 BT).

(Znakomity komentarz do powyższych słów z Ewangelii podaje J. Neusner w książce "Rabbi rozmawia z Jezusem".)

Zginanie kolan:
„Przysięgam na Siebie samego, z moich ust wychodzi sprawiedliwość, słowo nieodwołalne. Tak, przede Mną się zegnie wszelkie kolano, wszelki język na Mnie przysięgać będzie, mówiąc: ‘Jedynie u Pana jest sprawiedliwość i moc’”  (Iz 45, 23 BT).

„Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca” (Flp 2, 9-11 BT).

Jezus stosuje do siebie słowa mówiące o chwale należnej i oddawanej Bogu:
„O Panie (יְהוָ֑ה), nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi! Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa. Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga” (Ps 8, 2-3 BT).

„Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie - widząc cuda, które uczynił, i dzieci wołające w świątyni: «Hosanna Synowi Dawida» - oburzyli się i rzekli do Niego: «Słyszysz, co one mówią?» A Jezus im odpowiedział: «Tak jest. Czy nigdy nie czytaliście: Z ust niemowląt i ssących zgotowałeś sobie chwałę?» (Mt 21, 15-16 BT).

Odbierana cześć:
„Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał” (J 5, 22-23 BT).

„I ujrzałem, i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Zwierząt, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy, mówiących głosem donośnym: «Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo». A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: «Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków!» A czworo Zwierząt mówiło: «Amen». Starcy zaś upadli i oddali pokłon” (Ap 5, 11-14 BT).

***

Bóg dając przykazanie mówi: „Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie” (Wj 20, 3), a przez proroka Izajasza, że swojej chwały nie odda nikomu (Iz 42, 8; 48, 11). A przecież Pismo św. zawiera słowa Pana Jezusa, które mówią o tym, że należy Mu oddawać cześć tak, jak Ojcu (J 5, 22-23) oraz wizję Apokalipsy ukazującą Go (Baranka) odbierającego cześć na równi z Ojcem.

                                               ***

PS. Żydzi z czci dla świętego imienia Boga nie wymawiali go. Jedni z nich posługiwali się wyrażeniem „HaSzem” (z hebrajskiego dosłownie „imię”); inni zaś wymawiali w tym miejscu „Adonaj” (= Pan). W Biblii Tysiąclecia imię to jest oddawane zazwyczaj słowem Pan.

"Kto się nie narodzi z wody i Ducha..."

„Jezus odpowiedział: ‘Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego’”. (J 3, 5 BT)

 *****
Poniżej fragment protestanckiego komentarza interpretującego Nowy Testament w świetle Starego oraz na tle innych pism żydowskich z czasów powstawania Nowego Testamentu:

3:5. O nawracających się na judaizm, którzy byli podawani ablucji (when they were baptized) dla usunięcia pogańskiej nieczystości, mówiło się, że stają się “jak nowo narodzone dzieci”. W ten sposób [słowa Pana:] „narodzić się z wody” są dla Nikodema wyjaśnieniem, że „narodzić się z góry” oznacza nawrócenie, nie zaś ponowne fizyczne narodziny.
Greckie sformułowanie w 3, 5 można oddać słowami: „z wody i Ducha” albo „z wody, to jest, z Ducha”. Ezechiel 36, 24-27 stosuje wodę symbolicznie dla [opisu] oczyszczenia przez Ducha (por. zwłaszcza zwoje z Qumran), tak Jezus może tu mieć na myśli „nawróconych przez Ducha” (por. 7, 37-39) – duchowy chrzest prozelitów. Podczas gdy żydowscy nauczyciele mówili generalnie o konwertytach na judaizm: „nowo narodzeni” tylko w tym sensie, że zostawali oni prawnie odcięci od starych relacji, skutkiem faktycznego narodzenia z Ducha jest nowe serce (Ez 36, 26). (Keener, C. S. (1993). The IVP Bible background commentary: New Testament (Jn 3:5). Downers Grove, IL: InterVarsity Press.)
 ________
3:5. Converts to Judaism were said to become “as newborn children” when they were baptized to remove Gentile impurity. “Born of water” thus clarifies for Nicodemus that “born from above” means conversion, not a second physical birth.
The Greek wording of 3:5 can mean either “water and the Spirit” or “water, that is, the Spirit.” Ezekiel 36:24–27 used water symbolically for the cleansing of the Spirit (cf. especially the Dead Sea Scrolls), so here Jesus could mean “converted by the Spirit” (cf. 7:37–39)—a spiritual proselyte baptism. Whereas Jewish teachers generally spoke of converts to Judaism as “newborn” only in the sense that they were legally severed from old relationships, an actual rebirth by the Spirit would produce a new heart (Ezek 36:26). (Keener, C. S. (1993). The IVP Bible background commentary: New Testament (Jn 3:5). Downers Grove, IL: InterVarsity Press.)”

Czym jest narodzenie z wody i Ducha Swiętego?

Wpis niniejszy jest odpowiedzią na tekst SebastianaM: „Zbawienie a Duch Święty. Przesłanie rozmowy Jezusa z Nikodemem.” (http://www.fronda.pl/blogi/euangelion/zbawienie-a-duch-swiety-przeslanie-rozmowy-jezusa-z-nikodemem-213yqqi4,34506.html )

Autor przytacza rozmowę Pana Jezusa z Nikodemem zapisaną w J 3:
„Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim».  W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego». (1-3)

Słowa Jezusa są celowo dwuznaczne. Grecki tekst zawiera tu słowo ἄνωθεν (czyt.: anoten), które można przetłumaczyć w podwójny sposób: „ponownie, powtórnie” lub „z góry”. Jak stwierdza Jo-Ann Brant (http://www.goshen.edu/joannab/ ), protestantka, autorka komentarza do Ewangelii według św. Jana, „nowe narodzenie w judaizmie rabinicznym było synonimem nawrócenia na judaizm”.[1]

Ponieważ Nikodem nie sądził, że takowe jest mu potrzebne, zadaje pytanie mające wyrazić absurdalność słów Jezusa:
Nikodem powiedział do Niego: «Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?» (w. 4)
I wtedy Jezus prostuje rozumienie Nikodema mówiąc, że chodzi nie tyle o „ponowne narodzenie”, ile o „narodzenie z góry”:
Jezus odpowiedział: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego".

Narodzenie „z góry” jest narodzeniem z Boga. Chodzi tu o chrzest, przez który ochrzczony staje się dzieckiem Bożym. Chrzest jest narodzeniem z wody i Ducha Świętego. Tak był rozumiany chrzest przez Ojców Kościoła. Na tej stronie można przeczytać zestawienie pism Ojców Kościoła, w których utożsamiają oni „narodzenie z wody i Ducha Świętego” z chrztem: http://www.calledtocommunion.com/2010/06/the-church-fathers-on-baptismal-regeneration/ 
I takie było zgodne pojmowanie chrztu aż do Marcina Lutra włącznie. W Dużym Katechizmie z 1529 r. pisze:
„223. Zwyczajna woda nie może mieć takiego działania, ale Słowo Boże ma, i imię Boga, które jest obecne … przez Słowo, chrzest otrzymuje moc stania się obmyciem odrodzenia, jak św. Paweł nazywa go w Tt 3, 5.”
Wróćmy do tekst Ewangelii według św. Jana. Wyjaśnienie podane przez Pana w kolejnych wersetach sprawia, że Nikodem też już właściwie zrozumiał Jego słowa zapisane w wersecie 7 o konieczności narodzenia „anoten”, i pyta: „Jakżeż to się może stać?” (J 3, 9 BT).

Odpowiedź Pana zapisana jest w wersetach 10-12:
“Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich?” (J 3:10-12 BTP).

O jakich to “sprawach ziemskich” i „sprawach niebieskich” mówi Pan? W dalszym ciągu mowa jest o „odrodzeniu” lub „nowych narodzinach”. Jedno z nich ma miejsce na ziemi; tym odrodzeniem jest chrzest. Drugie jest odrodzeniem przy zmartwychwstaniu. Pierwsze jest zadatkiem drugiego. Pierwsze jest utracalne – jest noszeniem skarbu w naczyniach glinianych; to drugie jest nieutracalne na wieki. Jednak przy tych różnicach: i jedno i drugie nazwane jest w Biblii tym samym słowem: παλιγγενεσία  - (czyt.: palingenesia) – „ponowne narodzenie”, „odrodzenie”.
Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające (παλιγγενεσίας) i odnawiające w Duchu Świętym,  którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego. (Tt 3, 4-7 BT).

Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu (ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ), gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. (Mt 19, 28 BT).

---

[1] “Rebirth is a metaphor used in rabbinic Judaism to signify conversion (for a detailed discussion, see Keener 2003, 542–43) and may have had currency in Second Temple Judaism, particularly among Pharisees who seem, according to the Gospel of Matthew, to be engaged in proselytism (Matt. 23:15; 28:16–20). (John. Paideia Commentaries on the New Testament (p. 75). Grand Rapids, MI: Baker Academic.)