Idź do Starego!

Ktoś napisał:

“Św. Paweł w liście do Rzymian pisze:

‘Powiesz mi na to: Dlaczego więc Bóg czyni jeszcze wyrzuty? Któż bowiem woli Jego może się sprzeciwić? Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: «Dlaczego mnie takim uczyniłeś?» Czyż garncarz nie ma mocy nad gliną i nie może z tej samej zaprawy zrobić jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaś na użytek niezaszczytny?’ (9, 19-21)

Jak to pogodzić z wiarą w Boga NIESKOŃCZENIE miłosiernego, sprawiedliwego, wszechmocnego i wszechwiedzącego? No jak? To taki Bóg ma ‘moc’ zrobienia ze mnie ‘glinianego nocnika’, a potem będzie mnie karał i tępił za to, że jestem glinianym nocnikiem? A mnie nawet nie wolno pytać - dlaczego? - bo ‘kimże jestem, bym mógł spierać się z Bogiem?’

Coś tu nie gra.”

***

Ależ wszystko gra. Kiedy w Nowym Testamencie pojawia się cytat ze Starego, to trzeba zobaczyć cały kontekst, z którego on został wzięty. Apostołowie nie wyrywali pojedynczych wyrażeń czy zdań z kontekstu. W tym fragmencie św. Paweł cytuje proroka Jeremiasza 18, 1-12. Zatem, żeby zrozumieć, co tak naprawdę chciał św. Paweł powiedzieć, trzeba „iść” do tego fragmentu ze ST. Na tle tego starotestamentalnego tekstu wymowa Pawłowego fragmentu cytowanego powyżej Listu do Rzymian jest zupełnie inna, żeby nie powiedzieć: dokładnie odwrotna od tej, kiedy weźmie się te wersety o garncarzu same w sobie.