„I wyrośnie różdżka z pnia Jessego,
wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch
mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba
sobie w bojaźni Pańskiej” (Iz 11:1-3 BT).
„Bojaźnią
Pańską - zła nienawidzić” (Prz 8:13 BT).
„Mądrość woła na ulicach, na placach głos
swój podnosi; nawołuje na drogach zgiełkliwych, w bramach miejskich przemawia: «Dokądże
głupcy mają kochać głupotę, szydercy miłować szyderstwo, a nierozumni pogardzać
nauką? Powróćcie do moich upomnień, udzielę wam ducha mojego, nauczę was moich
zaleceń. Ponieważ prosiłam, lecz wyście nie dbali, rękę podałam, a nikt nie
zważał, gardziliście każdą mą radą, nie chcieliście moich upomnień: więc i ja
waszą klęskę wyszydzę, zadrwię sobie z waszej bojaźni, gdy bojaźń nadciągnie
jak burza, a wasza zagłada jak wicher, gdy spotka was ucisk i boleść. Wtedy
będą mnie prosić - lecz ja nie odpowiem, i szukać - lecz mnie nie znajdą, gdyż
wiedzy nienawidzili, gardzili bojaźnią
Pańską” (Prz 1:20-29 BT).
„Owocem pokory jest bojaźń Pańska” (Prz 22:4 BT)
„Niech twoje serce nie zazdrości grzesznikom,
lecz zabiega tylko o bojaźń Pańską:
gdyż przyszłe życie istnieje, nie zawiedzie cię twoja nadzieja”(Prz 23:17-18 BT).
„Bojaźń
Pańska prowadzi do życia” (Prz 19:23 BT).
Ostatnie zdanie w całości brzmi: "Bojaźń Pańska prowadzi do życia: klęska nawiedzi tego, kto lubi spać długo". (Prz 19:23 BT)
OdpowiedzUsuńCzyżby wylegiwanie się w łóżku było tak niebezpieczne? Jako odpowiedź przychodzi mi na myśl historia Dawida i jego grzech z Batszebą. Zaczęło się od tak: "Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania..." (2 Sa 11:2 BT)
Z czego wcale nie wynika że Dawid lubił długo spać...
Usuń